Je vraagt je vast af wat voor missies de makers in godsnaam aan dit spel konden koppelen. Ze zijn er echter vrij goed in geslaagd door middel van enorm simpel uitziende missies die keer op keer uitmonden in totale chaos. Om maar een voorbeeld te noemen, in de eerste missie, tevens de demo-missie, moet je alleen maar een doos melk halen. Deze moet je halen in het lokale kruideniertje, waarna je hoogstwaarschijnlijk op enkele kogels met de complimenten van de eigenaar getrakteerd zal worden. Dit natuurlijk omdat géén haar op mijn hoofd, en ik vermoed ook niet op dat van jullie, eraan dacht die eerlijke maar opvliegende man te betalen voor dit zuivelproduct. In Postal 2 mag je jezelf gewoon continu verwachten aan het onverwachte, zo werd de bibliotheek waar ik net mijn boek wou terugbrengen afgebrand door enkele extreme natuurliefhebbers. Postal 2 bevat enorm véél van deze "knipoogjes naar de realiteit": een protest tegen geweldadige games, ... kortom alle ingredienten om voor een origineel spel te zorgen.
De laadtijden bijvoorbeeld, tegenwoordig zien we toch genoeg games die erin slagen een uitgebreide stad te laden in een relatief korte tijd: Mafia, The Getaway, ... maar Postal 2 slaat hier de bal volledig mis.
Elke keer dat je van wijk veranderd, word je getrakteerd op een laadtijd die minstens een halve minuut in beslag neemt. Laadtijden als deze zijn aanvaardbaar indien ze slechts twee of drie keer voorkomen in een volledige map, maar wanneer je er vier maal mee te kampen hebt in één missie raakt de pret al snel bedorven.
Postal beloofde grafisch alvast hoogstand te zijn.
En aangezien de makers hiervoor de keuze maakten de Unreal Warfare engine te gebruiken, zag het er ook naar uit dat deze belofte nagekomen zou worden.
Maar schijn bedriegt.
Bepaalde textures hebben op momenten véél weg van deze uit een spel van vier jaar terug. De models daarentegen zijn heel mooi gedetailleerd, tevens zijn hun bewegingen erg realistisch door de gebruikte Motion Capture. Van interactiviteit met objecten is er al helemaal geen sprake: indien je in brand staat, kan je jezelf blussen door in de lucht te plassen terwijl in een fontein springen niets uithaalt, auto's die enkel opgeblazen kunnen worden en dit door slechts 2 kogels in de voorkant, maar dit heeft dan weer meer te maken met de uitbalancering.
En deze balancering is enorm slecht uitgewerkt. Een burger uit het stadje Postal zal maarliefst 20 kogels van het machinegeweer kunnen verdragen terwijl hij na 2 pistoolschoten reeds op de grond ligt. Een jerrycan is dan ook het meest effectieve wapen en tegelijk het leukste.
Hiermee kan je namelijk de volledige fanfare platleggen door slechts één tactisch geplaatst streepje benzine en een mooi getimede worp van een lucifer. Een slechte uitbalancering en zwakke AI liggen vaak dicht bij elkaar en ook in dit geval is het niet anders: burgers die liever in het vuur lopen dan mijn petitie te tekenen, bewoners die de kluts kwijtraken als ze voordien in een paniekerige reactie tegen de muur liepen.
Deze game moest de strijd aan gaan met Grand Theft Auto, maar werd veel erger. Toch zit er nog steeds humor in deze game. Zo krijg je in het "winkel centrum missie" een scrotum met een rocket launcher achter je aan..
De sound gaat dan weer de strijd aan met alle voorgaande kritiek, deze is namelijk goed tot zeer goed uitgewerkt. De paniekerige reactie van de inwoners die hun dood voor ogen zien komt erg realistisch over en draagt bij tot een mooi sfeergehalte, tevens is de voice-acting ronduit geweldig en lachwekkend. Deze voice-acting heeft namelijk een enorm hoog "Duke Nukem"-gehalte en weet zich perfect te integreren in dit spel.
Conclusie:
Kortom, Postal 2 is hersenloos vertier voor jong en oud, maar niet voor lang. Het spel gaat vrij vlug vervelen en dat heeft het vooral aan de enorm enerverende laadtijden te danken. Met zijn vele bugs is Postal 2 ook een onafgewerkt product. Met de humor daarentegen zit het wel snor, het bulkt gewoon van de "knipoogjes richting realiteit" en spotsituaties. Tot slot zou ik jullie bij deze alvast nog de raad willen geven: speel zeker en vast de demo, maar hou het daarbij.
