• [Review] Castlevania: Lords of Shadow

    26 January 2011 21:36 door
    Castlevania is een goede oude die al sinds 1986 meedraait in de gamewereld, maar de overgang van 2D naar 3D vormde voor deze franchise een bottleneck. Konami vond het tijd om er eens iets aan te doen en heeft besloten om nog een poging te wagen.


    Het verhaal
    In Castlevania: Lords of Shadow kruipt de speler in de huid van Gabriel Belmont en speelt zich af in het jaar 1047. De wereld verkeert in een armoedige status en velen denken dat het menselijk ras op uitsterven staat. De oorzaak? Onbekend, maar er gaan geruchten dat God de mensheid in de steek heeft gelaten. Dit heeft als gevolg dat allerlei duistere krachten de vrije loop gaan, waardoor allerlei kwaadwillige wezens hun intrede maken.
    Als lid van de orde van het licht wordt Gabriel er op uit gestuurd om meer te weten te komen van wat er precies aan de hand is.

    De gameplay
    Als je de games God of War en Dante’s Inferno hebt gespeeld, zal je al snel opmerken dat Castlevania: Lords of Shadow zeer vergelijkbaar is met deze games. En dit bedoelen we niet in slechte zin, integendeel zelfs. De gameplay verloopt erg vlot en weet ons ook aangenaam te verrassen doordat het zo lekker speelt.

    Bij de start van de game gebruik je de traditionele zweep en kruis om je tegenstanders het leven zuur te maken. Zo kent de game twee verschillende aanvallen: één directe close-combat aanval en één long-range aanval die meerdere vijanden kan bewerken. Combineer je deze twee aanvallen door je zweep en kruis samen te gebruiken, is het mogelijk om veel verbazingwekkende combo’s te doen. Gelukkig heeft de ontwikkelaar er rekening mee gehouden om de speler niet gedurende de hele game enkel met deze wapens op te zadelen en komen er dus na verloop van tijd secundaire wapens bij, zoals: heilig water, een demon, elfjes en messen.



    Naast het er op los hakken met je zweep en kruis, wordt er al vrij vroeg in de game zowel light als dark magic geïntroduceerd. Wanneer je magie combineert met je wapens, is het mogelijk om nog meer spectaculaire combo’s uit te voeren. Daarnaast heeft elk type magie ook zijn eigen kenmerken. Zo kun je je levensbalk aanvullen door aanvallen met light magic te gebruiken en door dark magic te gebruiken zullen je aanvallen meer schade gaan aanrichten. Ook heeft elk soort magic zijn eigen meter. Wanneer deze leeg is, zal Gabriel dus geen magic aanvallen meer kunnen gebruiken. Om dit tegen te gaan, zullen verslaven monsters orbs achterlaten die de magic meters weer zullen aanvullen.

    Zoals je merkt is het vechtsysteem vrij simpel en geloven of niet, dat is het ook. Je kunt alle aanvallen simpel en vlot achter mekaar uitvoeren, je kunt makkelijk verschillende combo’s maken en dat allemaal zonder een diepgaand systeem. Dit geeft dus ook minder ervaren spelers het “wauw” gevoel wat ze ervaren als ze naar ervaren spelers kijken.
    Maar ook voor de Rambo’s onder ons biedt dit systeem zijn voordelen. Zo is het niet noodzakelijk om steeds combo’s te maken, counteren van vijanden en afwisselen van aanvallen, waardoor de speler ook simpel kan gaan button smashen om zijn tegenstanders neer te halen. Toch wordt de speler uitgedaagd door de ontwikkelaar om zo goed mogelijk te spelen d.m.v. een focusmeter.

    Door vijanden te counteren, te verslaan en combo’s uit te voeren vul je deze zogenaamde focusmeter. Wanneer deze focusmeter zijn maximum heeft bereikt, zal elke geslaagde aanval op een vijand orbs droppen. Dit komt zowel de score van de speler ten goede, maar ook voor het aanvullen van de magic meters. Word je echter onderbroken door geraakt te worden door een vijandelijke aanval, gaat deze focusmeter direct terug op nul en kun je proberen deze terug opnieuw aan te vullen.



    Naast het zeer aangename vechtsysteem zijn ook de tegenstanders verbazingwekkend, dit zowel letterlijk als figuurlijk. Figuurlijk in de zin van verbazingwekkend lelijk en kolossaal groot, letterlijk in de zin van dat er een groot aanbod van vijanden de speler te wachten staat. Van kwaadwillige wolven tot spinnen zo groot als een mens tot pittige gigantische eindbazen. Ook is het fascinerend en uitdagend wanneer een groep van verschillende soorten vijanden het ineens tegen je wil opnemen. Dit zorgt voor zeer uitdagende, maar tegelijk ook pittige gevechten.

    Wat de eindbazen betreft kun je deze eigenlijk in twee categorieën indelen: je hebt de normalere eindbazen en je hebt de Titans. De normalere eindbazen zijn degene die we kennen van andere games: ze zijn pittig en lelijk, maar niet voor te zeggen indrukwekkend. Toch is het in Castlevania: Lords of Shadow noodzakelijk om enkele zowel vijandige als eigen aanvallen uit je hoofd te leren. Dit is aangeraden omdat sommige eindbazen gevoelig zijn voor één bepaald type aanval die Gabriel kent en dus zo meer schade kan krijgen. De reden waarom je enkele vijandelijke aanvallen moet onthouden, is zodat je in het eindgevecht bepaalde combo’s en aanvallen van je tegenstander makkelijker kunt ontwijken om je leven te sparen.

    De Titans daarentegen zijn gigantisch grote eindbazen, die we ook al hebben gezien bij games zoals Bayonetta en Dante’s Inferno. Zo weten we dus ook al dat we dit soort eindbazen op bepaalde plekken moeten aanvallen om ze neer te krijgen. Om dit te doen, heeft de ontwikkelaar gebruik gemaakt van hints die in het beeld tevoorschijn komen. Helaas hebben ze hier een beetje mee geknoeid en komen de hints net te laat in beeld wanneer je al tegen de grond bent gegaan. Hun bedoeling of niet? Geen idee, maar is geen minpunt te noemen in onze ogen, aangezien de meeste spelers dit zelfstandig willen proberen te achterhalen.



    Ik hoor sommige onder de lezers al denken dat de game enkel uit hack & slash bestaat, gelukkig is dit niet het geval en heeft Konami hier rekening mee gehouden. Zo wordt de actie afgewisseld met flink wat platform- en puzzelavontuur. Over de puzzels zijn we redelijk tot matig tevreden. Zo zijn de meeste puzzels voor de hand liggend en in een wip op te lossen. Toch zitten er een paar tussen waarbij je je grijze hersencellen zult moeten laten werken om ze opgelost te krijgen.

    Ook na het uitspelen van een level, wordt de speler getrakteerd op trials. Deze trials voegen een leuke replay waarde aan de game toe, maar zijn niet verplicht om uit te spelen om verder te kunnen gaan met de game. Ook zijn deze trials redelijk uitdagend en kunnen ze gaan van het verslaan van een eindbaas terwijl er nog overlevenden zijn tot het uitspelen van een level zonder gebruik te maken van fonteinen om je levensbalk aan te vullen.

    Wat de platform momenten betreft zijn we niet echt pleziert. Deze momenten zullen de speler snel doen terug denken aan Uncharted, maar dan alleen minder soepel en vlot. Zo is het vaak onduidelijk waar je naartoe moet gaan en is het vaak onduidelijk welke richels grijpbaar zijn en welke niet. Ook weet de camera niet altijd evengoed mee te werken tijdens het platformen en dit meestal op cruciale momenten. Dit heeft als gevolg dat je nogal vaak op de vaste grond belandt en de speler onnodig lang moet zoeken waar hij naartoe moet.

    Toch bieden deze platform momenten één voordeel: zo kan de speler rustig de tijd nemen om van de mooie speelwereld te genieten.


    Grafisch en audio
    En geloof ons, prachtig is het. Naast het vechtsysteem is het grafisch aspect één van de sterkste punten van de game. De hoofdpersonages zijn er geweldig uit en de omgevingen zijn echt prachtig te noemen. Konami heeft zeker zijn uiterste best gedaan om deze wereld zowel prachtig als levendig te maken. Wel valt het op dat enkel de hoofdpersonages goed afgewerkt zijn, de onbelangrijke personages daarentegen hebben precies minder aandacht gekregen en heeft men hiervoor gebruik gemaakt van onverzorgde textures en zijn ze vaak kaal.

    Niet alleen het grafisch aspect is zeer goed uitgewerkt, zo is ook de voice-acting zeer goed te nemen. De stem van Gabriel past perfect bij het personage, maar ook de stemmen van de andere personages, de vijanden en eindbazen vormen samen een perfect geheel op audio gebied.


    Conclusie
    Konami mag met de eer gaan lopen en trots zijn met hun Castlevania: Lords of Shadow, want het is hun eindelijk gelukt om een geslaagde 3D versie naar het publiek te brengen. De game speelt heerlijk en het gevechtssysteem is lekker soepel en vlot. De visuele pracht gecombineerd met de uitstekende voice-acting zullen zowel je ogen als oren plezieren met hun pracht. Het enige spijtige is dat de puzzels vaak te makkelijk zijn en de platform momenten nogal zijn probleempjes heeft. Maar deze zaken zijn al snel vergeven door de geweldige gameplay die Castlevania: Lords of Shadow de speler te bieden heeft!

    Gameplay: 9/10
    Grafisch: 9/10
    Geluid: 9/10
    Replay: 8/10

    Totaal: 87,5%