In memoriam

[compuchrisje]

Morgen, 17 december, is het net geteld één jaar geleden dat we noodgedwongen moesten afscheid nemen van Nostradamus.
Hij was niet zomaar gewoon een moderator, hij was een vertrouwde bekende voor velen en voor sommigen betekende hij veel meer.

Toen hij pas op Minatica kwam, toen nog bekend onder een andere naam, viel hij niet eens op. Erg actief was hij (nog) niet, tot de lesjes PaintShopPro een vorm kregen en ook een aanhang. Een flink aantal leden hadden de smaak te pakken, waaronder ook Nostradamus. En hij was creatief, beeldde dingen uit die je niet zo gauw terug vindt bij een man. Hij raakte zo gepassioneerd dat hij er eten en slaap voor liet.
Tot op een moment bekend werd dat hij ook op gebied van fotografie geen beginner meer was. En hij werd moderator van ons forum fotografie. Hij stelde de lesjes samen, hoewel hij het liever als tips zag. Hij startte de maandelijkse wedstrijden en was telkens heel punctueel bij alles. PaintShopPro kwam nu op de tweede plaats. Of nee, nog ééntje lager, want boven zijn forum fotografie kwam maar één ding: zijn trots over zijn familie en vooral zijn kleindochter.

Op het forum kende hij zijn 'klanten', velen vertrouwden hem eindeloos. Hij was dat vertrouwen dan ook waard. Voor ieder vond hij de juiste troostende woorden, had hij dat klopje op de schouder. Men zag hem als een vriend. Het forum fotografie was dan ook te vergelijken met een gezin, het was een 'thuis komen', iets wat hijzelf eigenlijk moest missen. Nochtans was dat gemis nooit te merken aan hem.

Wij, als crewleden, kenden hem persoonlijk. Bij de jaarlijkse bijeenkomsten was hij steeds present. En telkens weer bekeek hij zijn collega's met ontzag, omwille van hun kennis, hun ervaringen, en vergat hoe betekenisvol hijzelf wel was.

Nu, na een jaar, is hij nog terug te vinden op ons forum. Niet meer in fysieke vorm, maar hij heeft zijn stempel nagelaten.
Zijn berichten met een zwarte poes als avatar zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Elmo was zijn levensgezel, hij leeft nu in een andere familie die het beestje heeft geadopteerd.

De laatste 10 maanden van zijn leven heeft Nostradamus gevochten tegen zijn ziekte, tevergeefs. Vorig jaar, op 28 december, hebben we hem begeleid bij zijn laatste reis, samen met zijn familie en vele vrienden.
Sindsdien is het niet meer hetzelfde op het forum, onder de crew, onder de leden. Er is een gemis, dat niet meer kan opgevuld worden.
Het leven is soms heel kort. Nostradamus besefte dat maar al te goed. Zijn woorden: Zeg nooit nooit en Niemand weet hoe dicht hij bij zijn doel was, zijn geboren uit ervaring.
Nostra, beste makker, we hopen dat het je goed gaat ginder....