Ik wil schrijver worden

[Typetje]

Ik ben ziek..............

van mensen die denken dat ze me beter kunnen maken
van hen die op het cruciale moment weten te verzaken

van die ongevraagde goed bedoelde adviezen
van anderen die het wel even voor je kiezen

van loze beloften die niet worden nagekomen
van hen die blijven hangen in hun eeuwige dromen

Ja, geef mij dan nog maar een teiltje
en ook als even kan ook nog een dweiltje

want al die mensen die maar blijven zeiken
en toch niet weten hoe ze hun doel bereiken

van die gasten van "als het puntje bij het paaltje"
je het bos insturen met een waardeloos verhaaltje

van al die eigenbenoemde dappere krijgers
En ook die alwetende mond vol zwijgers

van iedereen die wat krom is recht praten
warm de wereld in de kou kunnen laten

van iederen die op het heetst van de strijd
alleen zijn eigen ziel en zaligheid bevrijd

Ik ben ziek van lichaam maar niet van geest
en ik zal er niet om malen, wees maar niet bevreest

Ik laat iedereen zijn eigen gang maar gaan
Want het puntje is niet ver bij het paaltje vandaan.

©KhadijahS

[Obsessed]

Mooi geschreven Typetje

[Typetje]

Dank je wel Obsessed

[Phil O'Sophe]

Dat is schrijven wat er op het hart ligt

[Typetje]

bedankt @Phil O'Sophe en ik schrijf meestal vanuit mijn hart ( gevoel )

[salmax]

hier zitten enkele krakken

[Typetje]

Dank je @Salmax, schrijven is echt iets waar ik alles in kan stoppen.

[Typetje]

Spoken Word Style

De Steen




Ik reken op niemand, hou alles in mijn eigen hand.
Vrij om te doen, vrij om te gaan, te staan, eigen
paden in te slaan. Laat me maar begaan.

Met woorden wil ik spelen, ze met je delen, je vervelen.
verdraaien, paaien, praten in metaforen, wie wil het horen
waar zal het rijpen, wie zal het oppakken en begrijpen.

Je gooide een steen, waar gaat dat heen. Ik moet wat zeggen.
Weerleggen, het spel van wat wel en waarom niet
subtiel, niet iedereen die ook de tekenen ziet
die ook niet wil rekenen op iets, niets verliet
Maar voor de steen kon vallen, rolde de woorden tientallen
Gek, niet voor de poes, laat me alleen, waar gaat dat heen
kijk toch in de spiegel en zie je je zelf wel, kom je in de knel
met je geweten, had het beter afgemeten, gemikt, getikt
maar toch gedaan, zonder keer, en niet weer maar geen spijt
van de tijd, die het heeft gekost en wat is op gaan leven
wat je moest beleven ervaren, niet te evenaren niet over praten

was het licht dan toch de ommekeer van het zicht, jezelf beticht
maar nu na de zonde, komt het berouw, we likken ieder weer onze
eigen wonden en ik blijf trouw, aan mezelf word, niemands vrouw,
ook niet van jou, slechts een seconde van tijd, die was je kwijt
even tussen heden en verleden waar in je blik naar de toekomst glijdt.

ga me sussen, blussen en het einde is een verhaal, voor het slapen gaan
de daden nemen geen keer, nooit meer en laat het licht maar aan.




©KhadijahS

Vers op mijn blog Khadijah Schrijft

[Obsessed]

[Typetje]

Misschien.
Misschien geeft hoop
zonder teleurstelling
Belofte maakt soms niet waar
alleen maar schuld als je verzaakt
Afwijzen is een keuze
Helder en zonder verwachtingen
Maar de onverwachte verrassing
op dat belangrijke moment
is van onschatbare waarde
Tovert die lach en maakt je blij.
Want je had het niet gedacht maar toch
was je erbij.
©KhadijahS