Het haar vanDonald Trump

[berger]

Enkele dagen geleden werd ik door een vriendelijke dame aangesproken op de Meir in Antwerpen, je weet wel, soms wil mijn vrouw ook wat. Daar ze een hoofddoek droeg en wat Marokkaanse roots liet zien dacht is al direct aan het wetenschappelijk onderzoek van den Humo. En als het wetenschappelijk is doe ik uiteraard mee.

Maar dat was het niet. De eerste vraag was duidelijk en terecht. Mag ik u wat vragen mijnheer? Wie kan daaraan nu weerstaan? De volgende vraag was eigenlijk ook logisch. Hoe staat u tegenover het dragen van de hoofddoek, mijnheer? Ik dacht, oei, het is toch geen verborgen camera in Tremelo, en ja, een mens moet nu eenmaal soms zijn goed hart tonen. Ontsnappen was moeilijk, mijn vrouw deed teken dat ze naar de Inno ging. Ik dacht, hier gaan we weer : opnieuw een hoofddoekendebat.


Daarom kaatste ik gewoon de bal terug : waarom willen jullie eigenlijk een hoofddroek dragen? Omdat we niet naar uw haar mogen kijken. Maar we willen helemaal niet naar uw haar kijken. Naar andere dingen wel zouTrump zeggen. En zijn wij mannen niet allemaal ergens een beetjeTrump? Toch zeker als moeder de vrouw in de Inno is.


Volgende vraag dan. Kent u veel vreemdelingen? Ik weet dat er wel wat zijn,behalve in Tremelo, daar zag ik vooral oude, verzuurde madammen. Ik ken nu wel persoonlijk mijn oud-gebuur, dat is een Nederlander. Die woont bij ons en werkt in Rotterdam. Van bij ons naar Rotterdam gaat blijkbaar sneller dan bij ons naar Brussel. En verleden zondag zijn we samen nog iets gaan eten en het was lekker. Dat is toch een goede buitenlander.


Een Nederlander bleek wel niet echt volgens haar normen een buitenlander te zijn, en dus heb ik nog wat verder gezocht. In ons gebouw woont een Portugees koppel. En die ken ik ook wel. De vrouw van dat koppel bracht me al eens een lekkere fles rode wijn. Ik heb met die mensen hoegenaamd geen probleem, maar hun probleem is duidelijk. Ze hebben een huis in Portugal, de man zou daar wel willen gaan wonen omdat daar zijn familie woont en hij heeft er zijn bezigheden. De vrouw heeft wat meer problemen : hun kinderen zijn allemaal hier opgegroeid, hebben hun job, en sommigen hebben kinderen. De vrouw zegt dat ze eigenlijk het gevoel zou hebben haar kinderen en kleinkinderen in de steek te laten als ze naar Portugal zouden terugkeren.


Endan dacht ik plots aan mijn kapster. Dat is een lieve Marokkaanse vrouw die haar leven hier heeft opgebouwd zonder haar ouders en familie. Ze heeft me al van alles verteld over de ramadan, het suikerfeest, en over hun vakantie in Marokko. Ik zal haar eens naar Trump sturen. Dan wordt zijn haar al OK. Dan de rest nog.