Obsessed
30 November 2011, 17:20
Twee Antwerpenaren zijn na jaren werkloosheid en met wat politieke steun dan toch eindelijk aan een jobke geraakt bij de Belgische Spoorwegen.
Daar beseffen ze al na een paar dagen welk vlees ze in de kuip hebben en zoeken ze wanhopig naar een plek waar onze twee zo weinig mogelijk in de weg lopen.
Uiteindelijk neemt een ploegbaas ze mee naar een stuk spoorlijn dat al lang niet meer in gebruik is.
Samen met de twee gaat hij midden tussen de rails staan.
'Mannen, nu moet ge eens goed kijken', zegt hij tegen de Antwerpenaren: 'Kijk maar eens in de verte tot zover ge het spoor nog kunt zien.'
Samen turen ze naar de verre horizon tot waar de rails in één punt samen lijken te komen.
'Mannen, die rails liggen ginder véél te kort tegen elkaar.'
'Ge begrijpt ook wel hoe gevaarlijk zoiets is, hé', zegt die ploegbaas.
'Dus ga daar onmiddellijk naartoe en zorg ervoor dat de rails overal netjes even breed zijn'
'Inderdaod leivesgevaorlek' zeggen de twee en gewapend met een meetlat trekken ze richting horizon.
De twee stappen en stappen, af en toe zorgvuldig metend.
Kilometers en uren later blijft het gevaarlijke raakpunt nog altijd onbereikbaar.
Vermoeid en niet begrijpend drentelen ze verder, tot de ene Antwerpenaar zich eventjes omdraait, in de verte tuurt, schrikt en roept :
't Is nie waoar é! We zen der al verbaai!' :rofl:
(Nu niet beginnen klagen omdat deze grap toevallig over Antwerpenaren gaat hé :p)
Daar beseffen ze al na een paar dagen welk vlees ze in de kuip hebben en zoeken ze wanhopig naar een plek waar onze twee zo weinig mogelijk in de weg lopen.
Uiteindelijk neemt een ploegbaas ze mee naar een stuk spoorlijn dat al lang niet meer in gebruik is.
Samen met de twee gaat hij midden tussen de rails staan.
'Mannen, nu moet ge eens goed kijken', zegt hij tegen de Antwerpenaren: 'Kijk maar eens in de verte tot zover ge het spoor nog kunt zien.'
Samen turen ze naar de verre horizon tot waar de rails in één punt samen lijken te komen.
'Mannen, die rails liggen ginder véél te kort tegen elkaar.'
'Ge begrijpt ook wel hoe gevaarlijk zoiets is, hé', zegt die ploegbaas.
'Dus ga daar onmiddellijk naartoe en zorg ervoor dat de rails overal netjes even breed zijn'
'Inderdaod leivesgevaorlek' zeggen de twee en gewapend met een meetlat trekken ze richting horizon.
De twee stappen en stappen, af en toe zorgvuldig metend.
Kilometers en uren later blijft het gevaarlijke raakpunt nog altijd onbereikbaar.
Vermoeid en niet begrijpend drentelen ze verder, tot de ene Antwerpenaar zich eventjes omdraait, in de verte tuurt, schrikt en roept :
't Is nie waoar é! We zen der al verbaai!' :rofl:
(Nu niet beginnen klagen omdat deze grap toevallig over Antwerpenaren gaat hé :p)