Adolf Hitler laat zijn kraag en stijgt ten Hemel. Eens boven wordt hij aan de Paarlemoeren Poorten opgewacht door Sint Pieter, die zich een bult verschiet wanneer hij den Dolf zijn dossierke eens doorloopt.

Bleek afgetrokken stottert Sint Pieter: "Mijnheer Adolf, ge moet verstaan dat ge met zo'n palmares aan het verkeerde adres zijt en..."

Hitler wuift de kritiek weg en onderbreekt Sint Pieter: "Als ge mij binnenlaat hangt er voor U de hoogste onderscheiding van het derde Rijk aan vast, een schoon opgeblonken IJzeren Kruis...!"

Sint Pieter, onder de indruk van het aanbod krabt eens in zijn baard en replikeert: "Mmm... een IJzeren Kruis... klinkt aanlokkelijk, maar ik moet dat toch eerst aan mijn baas gaan vragen... een secondje..." en weg is Sint Pieter, op een drafje naar zijn baas.

"Jezus!, Jéézus!!" roept Sint Pieter bij het zien zijner overste "ge moet eens horen wat ik voor heb...!" en hij legt het geval Hitler uit aan jezus.

Jezus is op zijn beurt aangenaam verast door het aanbod van Hitler, maar ook hij durft geen beslissing te nemen: "Ik zal dat toch eerst eens aan onze pa moeten vragen, wacht efkes" en Jezus weg naar God De Vader.

Bij God aangekomen doet Jezus zijn verhaal, over wat die Hitler allemaal heeft uitgestoken en over een geschenk dat eraan vast hangt en veel vijven en zessen. God shudt echter meewarig het hoofd: hij kan met de beste wil van de wereld voor Hitler geen uitzondering maken.

"Maar..." mompelt Jezus mistroostig, "hij heeft mij een IJzeren Kruis beloofd, de grootste onderscheiding in het Derde Rijk...!"

"Wat!!!" kreet God, "Zijt gij nu helemaal zot geworden? Tweeduizend jaar geleden kon je nog geen houten dragen en nu wilt ge met een ijzeren rondlopen...??!"