JimmyJump
6 February 2013, 09:12
Ne vent komt een café binnen met een struisvogel aan een touwtje, zet zich aan de toog en bestelt een pintje.
De cafébaas, die in zijn kroeg al vanalles heeft meegemaakt, kijkt de nieuwe klant eens argwanend aan, bekijkt de struisvogel eens goed, haalt zijn schouders op en tapt een pint met een schoon kolleke.
De nieuwe klant gaat in z'n broekzak, haalt 50 euro tevoorschijn en legt die met wijds gebaar naast z'n pintje. "hier sé" zegt hij "en 't is just".
De cafébaas kijkt verbaasd naar de klant, pakt voorzichtig het briefje van 50 en legt het in de schuif.
De schuif is nog niet toe of de klant heeft zijn pintje leeg en bestelt er nog één. Weerom tapt de baas en weerom legt de man een briefje van 50 euro naast z'n glas met de mededeling "en de rest is voor u..."
De cafébaas betrouwt het zaakje niet en betast dat briefje eens goed, houdt het met één oog dicht eens tegen het licht en vraagt "zeg meneer, voelt gij u ni goed? Twee keer betalen met 50 euro voor een pint en twee keer geeft gij mij den overschot?"
"Wel," antwoordt de klant, "ge gaat mij niet geloven, maar overlaatst verscheen er een Fee aan mijn bed met de mededeling dat ik twee wensen mocht doen. Mijn eerste wens was dat ik, om het even waar en wanneer, altijd opnieuw 50 euro in mijn zak zou hebben"
De cafébaas trekt grote ogen "alléz jong, da kan toch niet". De klant slaat in repliek opnieuw 50 euro op den toog; en nog eens, en nog eens en nog eens tot er een stuk of vijftig briefkes van 50 over de toog slingeren.
De cafébaas fluit eens van verbazing, tapt een pintje: "hier, ééntje van mij" waarop hij mompelend wat glazen gaat drogen. Terwijl hij bezig is valt zijn oog op de struisvogel.
"Zeg makker," begint de cafébaas, "maar waarom sleurt gij eigenlijk ne struisvogel mee?"
De klant zucht, doet teken voor nog een pintje en gaat verder: "wel, dat was mijn tweede wens... maar er is daar denkelijk een communicatiestoornis geweest, want ik had gevraagd naar "een struize om mee te vogelen"..."
De cafébaas, die in zijn kroeg al vanalles heeft meegemaakt, kijkt de nieuwe klant eens argwanend aan, bekijkt de struisvogel eens goed, haalt zijn schouders op en tapt een pint met een schoon kolleke.
De nieuwe klant gaat in z'n broekzak, haalt 50 euro tevoorschijn en legt die met wijds gebaar naast z'n pintje. "hier sé" zegt hij "en 't is just".
De cafébaas kijkt verbaasd naar de klant, pakt voorzichtig het briefje van 50 en legt het in de schuif.
De schuif is nog niet toe of de klant heeft zijn pintje leeg en bestelt er nog één. Weerom tapt de baas en weerom legt de man een briefje van 50 euro naast z'n glas met de mededeling "en de rest is voor u..."
De cafébaas betrouwt het zaakje niet en betast dat briefje eens goed, houdt het met één oog dicht eens tegen het licht en vraagt "zeg meneer, voelt gij u ni goed? Twee keer betalen met 50 euro voor een pint en twee keer geeft gij mij den overschot?"
"Wel," antwoordt de klant, "ge gaat mij niet geloven, maar overlaatst verscheen er een Fee aan mijn bed met de mededeling dat ik twee wensen mocht doen. Mijn eerste wens was dat ik, om het even waar en wanneer, altijd opnieuw 50 euro in mijn zak zou hebben"
De cafébaas trekt grote ogen "alléz jong, da kan toch niet". De klant slaat in repliek opnieuw 50 euro op den toog; en nog eens, en nog eens en nog eens tot er een stuk of vijftig briefkes van 50 over de toog slingeren.
De cafébaas fluit eens van verbazing, tapt een pintje: "hier, ééntje van mij" waarop hij mompelend wat glazen gaat drogen. Terwijl hij bezig is valt zijn oog op de struisvogel.
"Zeg makker," begint de cafébaas, "maar waarom sleurt gij eigenlijk ne struisvogel mee?"
De klant zucht, doet teken voor nog een pintje en gaat verder: "wel, dat was mijn tweede wens... maar er is daar denkelijk een communicatiestoornis geweest, want ik had gevraagd naar "een struize om mee te vogelen"..."