• [Review] Bodycount

    7 September 2011 18:18 door
    De game BLACK werd bij de release op de PlayStation 2 de ‘next-gen game van de huidige generatie’ genoemd. Maar is Bodycount een waardige opvolger?


    Het verhaal
    Hoewel er bij BLACK ook niet veel sprake was van een verhaal, zijn we totaal niet enthousiast over dit aspect in Bodycount. Het idee achter Bodycount komt bij ons over dat de speler in de huid kruipt van een agent die lid is van ‘The Network’. Jij wordt naar de derde wereld hotspots gestuurd om conflicten onschadelijk te maken door het doden van doelwitten en dingen op te blazen. Hierbij word je geholpen door een vrouwelijke stem die je doorheen de missies leidt en uitlegt waarom je doet wat je doet en wie je het aandoet.

    De verklarende laadschermen zien er wel schaarscherp uit, maar de vrijstaande manier waarop het verhaal wordt verteld, voorkomt dat de speler deel uitmaakt van de game. Daarom is toch wel enige eigen fantasie in deze game aan te raden. Beeld je bijvoorbeeld in dat je een bekende strijder bent, in gevecht tegen het kwaad om de mensheid te redden door een explosie te veroorzaken die tienduizenden kwaadwillende mensen doodt. Awesome, right?!

    De gameplay
    Hoewel er totaal geen verhaal in de game is verwerkt, weet het gameplay aspect ons beter te bekoren. Bodycount is een game waar het draait om de daad van het schieten op vijanden, niet de reden er achter. Wanneer je de campagne start, valt al snel op dat er twee facties met elkaar in oorlog zijn. Om twee vijandelijke facties te lijf te kunnen gaan, moet je beschikken over de benodigde wapens. Zo is het mogelijk om slechts twee wapens tegelijkertijd met je mee te slepen. Om van wapen te kunnen wisselen, bijvoorbeeld je shotgun vervangen door een assault rifle, zijn er wapen stations over de speelwereld verspreid. Deze wapen stations bevatten alle wapens die in de game speelbaar zijn, waardoor we al snel zien dat er maar 10 wapens bruikbaar zijn, nadat deze unlocked zijn uiteraard. Zo zien we ook het gewoonlijke arsenaal wapens terug: assault rifles, shotguns, SMG’s en pistolen.


    Als je je wapen goed weet te hanteren, kan je skillshots verdienen. Haal je vijand neer met een headshot, schiet hem in de rug, doorheen muren, dood een vijand met een granaat, of wanneer je bijna dood bent. Deze manieren om je vijand onderuit te halen zijn genaamde skillshots, waarmee het mogelijk is om je multiplier omhoog te krijgen. Hoe hoger de multiplier, hoe meer intel je krijgt van elke in stijl afgemaakte vijand.

    Intel manifesteert zich als gloeiende cirkelachtige pictogrammen die tevoorschijn komen van je vijanden als je ze hebt gedood. Deze intel kun je vervolgens gebruiken om upgrades te activeren, die in de latere levels van de game goed van pas komen. Deze upgrades kunnen je een verhoogde duurzaamheid geven (kogels en granaten hebben geen effect op je!), snelheid, vuurkracht, en is het zelfs mogelijk om een luchtaanval aan te vragen. Toch komen deze upgrades niet over als zwaarbevochten beloningen, maar eerder als extraatjes. Dat komt doordat het ongelooflijk simpel is om de ene headshot na de andere te doen. Wanneer je inzoomt, wordt de vijand automatisch in vizier genomen. Heb je toevallig ook een assault rifle vast, schiet je geweer steeds iets hoger, wat leidt naar de zoveelste headshot. Het concept van skillpoints halen is een geweldig idee, maar is in deze game compleet overbodig.

    Voor de Rambo spelers onder ons brengt Bodycount wel goed nieuws. In deze game is het mogelijk om blindelings op je vijanden af te stormen, zonder steeds om de seconde dekking te zoeken. Veel van de slagvelden in Bodycount zijn zeer ruim en laten je navigeren met een mooie mate van vrijheid, waardoor het mogelijk is om je vijanden gemakkelijk te flanken terwijl je op hun afstormt. Toch moet je niet verwachten dat dit in alle levels is aangeraden. Zo zitten er namelijk enkele levels in de game verwerkt waarbij het noodzakelijk is om even je gedempt pistool boven te halen.


    Wat een zeer goed uitgewerkt aspect binnen de gameplay is, zijn zonder twijfel de verwoestbare omgevingen! Het omvat het bloedbad van kogels doorheen kratten, muren, deuren en explosieve vaten. Zie je een vijand zich verbergen achter een muur? Geen probleem! Bekogel de muur naar hartenlust en al snel zal je een victorieus dansje uitvoeren.

    Het is altijd leuk om je vijanden doorheen muren en deuren neer te halen, maar daarvoor heb je vaak ook een degelijk richtsysteem nodig. Onze eerste indruk van het richtsysteem in Bodycount was “Afvoeren die handel!”, en geloof ons, het is totaal geen pretje. Wanneer je de trigger helemaal ingedrukt houdt, wordt bewegen onmogelijk. In plaats van met je character ingezoomd in het rond te lopen, blijf je stilstaan en kun je slechts side-to-side leunen en bukken. Wil je toch ingezoomd rondlopen, moet je de trigger slechts voor de helft ingedrukt houden. Dit systeem went na verloop van tijd wel, maar voelt meeste van de tijd onnatuurlijk aan. Toch biedt het ook wel zijn voordelen bij het nauwkeurig richten voor een headshot op afstand, maar wij verkiezen toch het “alledaagse” richtsysteem.

    Een ander negatief punt aan de gameplay zijn de missies, deze zijn ronduit eentonig. Missies bestaan er voornamelijk uit om van punt A naar punt B te gaan, om zo vervolgens explosieven onschadelijk te maken of interactie met van een soort speciaal item. Om het nog erger te maken, dwingt de game je om elke map steeds opnieuw en opnieuw en opnieuw te spelen. Hiervoor raden we aan om steeds alternatieve routes te nemen. Wij begrijpen niet wat zo leuk is om eenzelfde omgeving steeds opnieuw te spelen, maar we weten wel dat dit zeer eentonig werkt.


    Toch heeft de game ook wel zijn fun momenten, ookal komen deze zelden voor en verdwijnen ze even snel als dat ze verschijnen. Enkele hoogtepunten van deze momenten zijn de futuristische ondergrondse wapenfaciliteiten, die toch veel interessanter is dan de overige omgevingen. Zo moet je op een gegeven moment ontsnappen uit het instortende fort, voordat het zichzelf vernietigd en je levend wil begraven. Maar zoals gezegd, zijn de momenten als deze zeldzaam en is de fun snel weg door andere mislukkingen, zoals de gruwelijke A.I..

    En geloof ons, de A.I. is weldegelijk gruwelijk. Het ene moment bestoken vijanden je langs alle kanten met granaten, terwijl ze het andere moment juist naar de granaat toelopen om zichzelf van kant te maken. Wat ook vaak voorkomt is dat een vijand zijn rug naar je toedraait, terwijl je met hem in gevecht bent. Op momenten wist de A.I. ons wel te overtreffen door ons onverwachts te flanken, door de ene granaat na de andere te gooien om ons zo in de val te lokken. Spijtig genoeg kunnen deze miraculeuze spektakels slechts op één hand geteld worden.

    Het grootste minpunt binnen het gameplay aspect is en blijft de korte speelduur. De game is zeer gemakkelijk in één zitting uit te spelen. Zo staat het gemiddelde op 6 uur gameplay, terwijl wij er slechts 4 uurtjes over hebben gedaan. Indien men de game speelt op de stealth manier, zal je gemakkelijk 6 tot 8 uur speelplezier hebben, maar als je kiest voor de Rambo way of gaming, moet je al snel tevreden zijn met een zeer korte game.


    Grafisch en audio
    Wat het grafisch aspect betreft, zit de game wel stevig in zijn schoenen. De interface en de laadschermen zien er scherp uit, maar ook de omgevingen hebben oog voor detail. Vooral de wapens zien er echt gelikt uit! Ook de explosies en de bijhorende verwoestbare omgevingen zien er realistisch uit en weten een streling voor het oog te zijn.

    Naast de graphics zitten ook de geluidseffecten goed op hun plaats. De geweerschoten en de explosies klinken realistisch, waardoor je soms toch even een klein ‘yes’ gevoel krijgt. Ook de muziek tijdens het spelen wist ons tijdens het spelen van de game niet te storen, maar juist te motiveren om de Rambo uit te hangen.


    Conclusie
    Naar onze mening is Bodycount een matige game en geen waardige opvolger voor BLACK. De game kan de meesten onder ons wellicht enkele uurtjes vermaken, maar de vele negatieve elementen zoals de gruwelijke A.I. en de eentonige gameplay, zorgen er al snel voor dat het einde van het vermaak snel in zicht is. Bodycount zou een goede aankoop kunnen zijn als used game, maar om de volle pot neer te leggen vinden wij deze game te matig. Daarom beoordelen we deze game met 3 Minatica sterren, dat uitkomt op 60%.

    Positieve punten
    + Verwoestbare omgevingen
    + Rambo way of gaming
    + Enkele fun momenten
    + Goede grafische en audio aspecten

    Negatieve punten
    - Geen verhaal
    - Gruwelijke A.I.
    - Eentonig
    - Vervelend richtsysteem
    - Zeer kort (gemiddeld 6 speeluur)

    Verdict

    Verhaal: 2/10
    Gameplay: 6/10
    Grafisch: 8/10
    Geluid: 8/10
    Replay: 6/10

    Totaal: 60%



    Met dank aan Codemasters voor het bezorgen van een recensie-exemplaar!