• [Review] Prince of Persia: the Forgotten Sands

    20 September 2010 18:41 door
    De nieuwste toevoeging in deze langlopende game reeksen kwam uit op 18 mei voor consoles (xbox 360, PS3, Wii, Nintendo DS, PSP, Java) en op 12 juni voor de PC.

    In de reeks situeert de game zich in de 7 jaar tussen het bekendste deel, 'The Sand of Time' en diens opvolger, 'Warrior Within'. Eerder al kwam een film uit gebaseerd op de franchise, getiteld 'Sands of Time'. De game is echter niet gebaseerd op de recentste film.
    Ik moet wel toegeven dat de film en de vorige game uit 2008 zowat mijn enige ervaring zijn met deze franchise.


    Moet er nog zand zijn ?
    [Volgende paragraaf bevat mogelijk spoilers]

    Het verhaal begint zoals verwacht bij onze prins. De gebeurtenissen uit vorige game zijn echter door ieder vergeten, en de prins wordt door zijn vader, de koning van Perzië, naar de uithoek van het rijk gestuurd. Zijn broer Malik is daar immers bezig om de vijanden terug over de grens te krijgen. Het idee is dat hij wat ervaring gaat opdoen over het leiden van een rijk en bijbehorend leger. Bij aankomst blijkt echter dat zijn broer teruggetrokken is in de stad waar de kluizen van koning Salomon zich bevinden.
    De geruchten stellen dat er in die kluis een groots leger opgesloten zit. Malik probeert dit leger te gebruiken als laatste verdediging, maar dan loopt het mis. Het leger blijkt dus te bestaan uit zand dat een boel ondood gespuis oproept. De overlevenden worden versteend, enkel Malik en de prins zijn ongedeerd door een speciaal amulet. Vervolgens begint hun missie om het leger te stoppen vooraleer het de hele wereld kan veroveren.

    [einde spoilers]


    Klimmen & klauteren

    Zoals in eerdere delen bestaat de hoofdmoot van de game uit platforming. Van het ene platform naar het andere geraken is echter niet zo simpel als het lijkt. Er is een heel arsenaal aan acrobatische toeren ingebouwd, er zijn vallen voorzien (stukken grond die de functies van een brochettestok en een egel willen combineren, heen en weer slingerende balken voorzien van wat stekels, bijlen die heen en weer zwaaien, cirkelzagen die heen en weer bewegen, …). Het meeste is echter simpel gehouden, de basis moves zijn springen (A knop) en klimmen (rechter trigger). Door deze te combineren kan je op spectaculaire wijze rondwegen; schuin langs muren lopen, rond palen zwaaien, schuiven, …



    Extra uitdaging

    Natuurlijk zou deze game niet Prince of Persia heten als er geen speciale magische krachten in zitten. Het terugspoelen van de tijd zit er als vanouds opnieuw in, zodat je bij een verkeerde sprong niet steeds moet herbeginnen. Natuurlijk zit er wel een limiet op het aantal keer dat je dit kan gebruiken, dit wordt voorgesteld door de energie spheres (je begint met 4).
    Na een tijdje zal je ook de mogelijkheid krijgen om water te bevriezen voor korte tijd. Na een tijdje zal je dan moeten midden in de lucht water laten lopen en bevriezen om bij het volgende obstakel te komen.
    Een derde vaardigheid laat je bepaalde stukken van de omgeving 'herinneren'. Concreet komt het erop neer dat een stuk van de omgeving slechts een silhouet is waar je doodvalt tot je op de correcte knop drukt (en slechts 1 tegelijk).
    Tot slot krijg je ook nog de mogelijkheid om te 'vliegen'. Concreet houdt dit in dat je midden in de lucht op een knop duwt en je tot bij een vijand teleporteert.


    Echte prinsen gebruiken een zwaard.

    Een ander belangrijk deel van de serie zijn de gevechten. Dit keer werd geopteerd voor een vorm met veel tegenstanders en een beperkt aantal combo's. Er is de basis aanval, de stevigere aanval, een schop/duw en dat was het. Je kan ook nog wat rollen om aanvallen te ontwijken en op een vijand springen om van in die positie een aanval uit te voeren.


    Grafisch geweld

    De game gebruikt dezelfde enige als Assassin's creed 2, maar daar is vrij weinig van te merken. Textures zijn van vrij lage kwaliteit, de belichtings- en schaduweffecten zijn ook nogal mager in mijn ogen. Vijanden hebben geen of amper grafische onderscheiding en zijn doorgaans vrij saai opgebouwd.
    De omgevingen daarentegen zijn prachtig bedacht en in beeld gebracht waardoor je ze soms even stomverbaasd staat te bewonderen. Dat brengt ons echter bij een ander minpuntje van de game: de camera. In de meeste gevallen wordt de camera niet echt zo subtiel geplaatst voor het perfecte overzicht over waar je heen moet, maar soms is het overzicht echt veel te klein. In gevechten kan je dan ook nog eens een camera hebben die de muur interessanter vindt dan de tegenstanders.


    Heb je mij nog nodig ?

    Een ander minpunt aan de game is dat het allemaal geautomatiseerd lijkt. De platform secties lijken soms eerder op quicktime events, waarbij je een aantal goed getimede knoppen moet indrukken, dan dat je de prins effectief onder je controle hebt. De combat voelt ook heel onprecies aan en komt vaak neer op het succesvol toepassen van hit&run tactieken. Dit gevoel wordt al helemaal niet geholpen door het feit dat er maar 2 moeilijkheidsgraden zijn, easy en normal. Eindbazen zijn meestal een lachertje omdat ze maar enkele (makkelijk te ontwijken) aanvallen hebben en voor de rest allen neergaan met gewone basis aanvallen. Voor mij mocht het ontwijken van aanvallen wat moeilijker zijn, maar minder schade door de aanvallen. Soms ben je behoorlijke stukken van de levensbalk kwijt door één vijandige aanval. Het extreme daarvan is de eindbaas die je met tweerake klappen neer kan halen (extreem makkelijk te ontwijken).



    Fin.

    Neen, niet het einde van de review, maar een aparte paragraaf voor het opmerkelijkste fenomeen dat ik in een tijd gezien heb. Wanneer je de eindbaas verslaat kan je dat nog eens doen, of anders kan je tegen wave vijanden vechten. Eén kamer, een vast aantal waves met vaste samenstelling (lees: na een of twee keer heb je het allemaal wel al gezien). Je kan nog een paar extra challenge modes unlocken dmv uplay, maar aangezien dat niet behoort tot de standaard game laat ik ze ook buiten beschouwing. De collector's edition bevat zo een extra challenge mode, en een remake van de oude prince of persia.



    Beoordeling:

    Graphics: 14/20
    Niet echt spectaculair, maar wel mooie omgevingen (ondanks het overdreven onrealistische)

    Geluid: 15/20
    Niets bijzonders, niets slechts op aan te merken.

    Gameplay: 12/20
    Het heeft zijn charmes, maar ook evenveel nadelen (te eenvoudig, weinig input van de speler, …)

    Resultaat: 68%