Het waren loze holle woorden die ik schreef vrijdagavond rond 21 uur
..."de winnaar krijgen jullie van Nostra"...
Hij was de stichter, de mentor, de wijze en zalvende man achter de schermen van ons fotografie forum, steeds discreet aanwezig en als geen ander de kunst eigen een diplomaat te zijn.
Ik kende hem niet, enkel door hetgeen we aan elkaar schreven. Ik wou hem zo graag eens bezoeken, die virtuele vriend, juist om van een virtueel iemand de mens te maken die ik voor mijn ogen had. Steeds was het te ver, te slecht weer, te goed weer...kortom excuses en nu kan ik dit niet meer goedmaken.
De winnaar - Fernandel - krijgt dit keer geen certificaat, dit was voorbehouden aan Pierre, hij was er trots op en stond er op dit zelf te doen, hoe slecht hij soms ook was of zich voelde.
Ik heb er een plaatje als bezinning van gemaakt, bezinning over het leven, over vriendschapsbanden, over wat een mens ook mag doen wegmijmeren op een moment van verdriet.
Sterven doe je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf,
't is vreemd, maar die vergeet je
Het is je dikwijls zelf ontgaan,
je zegt: "Ik ben wat moe"
Maar op een keer dan ben je,
aan je laatste beetje toe.
(Toon Hermans)
Favorieten/bladwijzers